[Nlnog] Case ID 369XXXX - Notice of Claimed Infringement

[Homme R. Bitter]

On Wed, 2004-07-14 at 14:15, Maurice Sienema wrote:

> Is er uberhaupt iemand die aandacht aan dit soort mailtjes besteed? Ik zie
> ze hier dagelijks, aangezien ik er weinig zin heb op om politie agentje te
> gaan spelen richtig $klant negeer ik ze maar gewoon. 

Ik heb diverse reacties gezien van partijen en op zich hebben ze
allemaal wel een filosofie en een stukje waarheid.

Punt1: e-mail wordt tegenwoordig in de Nederlandse rechtspraak als
correspondentie gezien, tenzij er duidelijk is dat de ontvangende partij
het nooit heeft gelezen omdat het verkeerd gestuurd was. Als het e-mail
adres juist was en de mail niet gebounced heeft, moet je als ontvanger
je best doen om de rechter te overtuigen waarom het niet gelezen is.
Aan de andere kant wordt door de rechter ook geacht dat "belangrijke"
dingen nog steeds per fax/aangetekende brief worden verstuurd. Je kunt
er niet van uitgaan dat je met 1 e-mail bericht de partij in kwestie ook
bereikt en er dikke claims aan gaan hangen.

Punt2: Als (rechts)persoon mag je geen privacy-gevoelige gegevens van je
klanten weggeven. Alleen als er een opdracht van de rechter-commissaris
is heb je een reden om die wettelijke regel als minder belangrijk te
beschouwen.

Punt3: Een rechter zal over het algemeen kijken naar wat
"redelijkerwijs" van je verwacht kan worden. Als je duidelijke e-mail
krijg van een partij die een belang heeft, kan je tenminste reageren dat
je het hebt ontvangen, dat je ze die gegevens niet mag geven van de
Nederlandse wetgeving en ze verwijzen naar een Nederlandse
jurist/rechtbank indien ze wensen er werk van te maken. Ook zal de
rechter kijken of je in ieder geval je klant hebt verwittigd dat je
klachten over hem/haar krijgt. Je hebt dan alle belangen van de
betrokken partijen binnen de grenzen die de wet je geeft behartigd.
Immers, je hebt geen NAW gegevens prijsgegeven, je hebt de "klager"
gewezen op je wettelijke plicht om dat niet te doen en je hebt ondanks
dat toch geprobeerd om het probleem van de klager "op te lossen".

Punt4: Je bent geen politieagent, want daar hebben we in Nederland een
aparte organisatie voor die bevoegdheden heeft die normale burgers en
bedrijven niet hebben. Op het moment dat het noodzakelijk is kunnen de
"klagers" aangifte doen en zal een team van gespecialiseerde "cybercops"
de boel oplossen.

Punt5: je hebt voor dit soort gevallen al lang een "abuse" procedure en
je kunt van de "klager" verwachten dat deze zich daar aan houdt. Als de
klager dat niet doet, moet je hem/haar wijzen op je procedure, want niet
iedereen is er van te voren van op de hoogte.

Samenvattend denk ik dat Jim/Demon een redelijke policy hebben. Je kunt
de "klagende partij" melden, via dezelfde bron als waar vanaf zij
contact met je zoeken dat je bepaalde procedures voor dit soort klachten
hebt waar ze zich aan hebben te houden, dat is normaal. Als ze zich daar
na herhaalde meldingen niet aan houden, dan heb je een reden om ze niet
meer serieus te nemen. Zorg er wel voor dat je alles netjes
documenteert, want de partij die in de rechtszaal duidelijk kan aantonen
redelijkerwijs en zonder de wet te overtreden haar best te hebben
gedaan, zal door een *Nederlandse* rechter over het algemeen nooit
veroordeeld worden in dit soort zaken. Geef de "klager" duidelijke
motivatie en leg uit dat het wettelijk niet kan, dan zullen ze het
anders aan moeten pakken of de rechter geeft je gelijk mocht je voor
moeten komen. Zorg er voor dat als je aanwijzingen hebt dat er iets
illegaals gebeurt, je de logfiles etc. die je op dat moment hebt, niet
weg dondert, want dat zou als vernietiging van bewijs kunnen worden
opgevat. Je bent immers op de hoogte van een *mogelijk* misdrijf en het
is vanaf dat moment je plicht om het te bewaren. Stel de "klager" die
via verkeerde kanalen klaagt een redelijke termijn om het netjes te
doen, voordat je er van uit gaat dat zijn/haar klacht niet langer wordt
voortgezet, zodat je dan alsnog de logs kunt weg donderen. Wees correct
en zorgvuldig, daar zijn rechters erg over te spreken, want dat moeten
zij ook zijn als ze een uitspraak doen.

H.